Warszawa, 07 sierpnia 2020
Szanowny Panie Ministrze,
działając na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1996 roku o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz.U. 1996 nr 73 poz. 350 z późn. zm.) niniejszym zwracam się z interpelacją w sprawie udzielenia informacji związanych z Narodowym Programem kompleksowej ochrony zdrowia prokreacyjnego w Polsce w latach 2016–2020.
Według raportu NIK Program kompleksowej ochrony zdrowia prokreacyjnego w Polsce w latach 2016–2020 kosztował do końca 2019 r. 46 mln zł, a jego wynikiem są tylko 294 ciąże. Program powstał jako alternatywa dla metody in vitro, zastępując program refundacji zapłodnienia pozaustrojowego, który kosztował 244 mln zł, wzięło w nim udział 19,6 tys. par, a w jego wyniku urodziło się aż 22,2 tys. dzieci.
Co gorsza, nie wiadomo czy liczba 294 ciąż nie jest zawyżona, bo dane NIK pochodzą „z wewnętrznych raportów przekazywanych do NFZ przez realizatorów programu, który ma charakter dobrowolny”. W 2019 r. Ministerstwo zmodyfikowało program, kasując z niego wskaźnik potwierdzonych klinicznie ciąż.
W dodatku według założeń Programu do końca 2020 r. etap diagnostyczny powinno zakończyć 6 tys. par, tymczasem do końca 2019 r. udało się to zaledwie 2,6 tys. Do dalszego leczenia zostało skierowane 1,2 tys. par przy docelowej liczbie 4 tys.
Dla nowego Programu przyjęto koszty w wysokości 99,9 mln zł, więc – biorąc pod uwagę powyżej przedstawione liczby, oraz to, że program ma się zakończyć już w grudniu 2020 r. – nie można się spodziewać, że jego wyniki choć zbliżą się do sukcesu wynikającego z zastosowania metody in vitro. Jak łatwo można policzyć na podstawie powyżej przytoczonych danych, fundusze wydawane na skuteczne macierzyństwo w przypadku poprzedniego programu wynosiły około 11.000 zł na dziecko, natomiast nowy program to nakłady w wysokości około 156.000 zł na dziecko.
W związku z tym zwracam się z prośbą o odpowiedź na następujące pytania:
1 Ile z 294 ciąż opisanych w raporcie zostało potwierdzonych klinicznie?
2 Według jakich założeń diagnostyka, na którą położono główny nacisk w Programie, miała się przełożyć na ilość ciąż? Jak pokazują twarde dane przedstawione przez NIK, tego przełożenia nie ma.
3 Ministerstwo, rezygnując ze wskaźnika ciąż potwierdzonych klinicznie, zrezygnowało tym samym z weryfikowania skuteczności własnych działań, co powinno być podstawą dobrej polityki państwa. Jeśli nie na takiej, to na jakiej podstawie Ministerstwo zamierza prowadzić skuteczne programy rządowe?
4 Czy przyjmując Program wzięto pod uwagę względy ideologiczne/religijne?
5 Czy w realizacji Programu Ministerstwo kieruje się kryterium skuteczności, osiągnięciami współczesnej medycyny czy wreszcie dobrem niepłodnych par marzących o własnym dziecku?
5 Czy Ministerstwo rozważa rezygnację z – jak się okazuje – nieefektywnego Programu i powrót do sprawdzonej i skutecznej metody in vitro?
Z poważaniem
Wanda Nowicka
Posłanka na Sejm RP