Wystąpiłam do szpitali na Śląsku z interwencją, natomiast do Ministra Zdrowia z Interpelacją w związku z niepokojącym raportem NIK po przeprowadzeniu kontroli w kilkunastu polskich szpitalach.
Wyniki tej kontroli ukazały, że opieka nad pacjentkami w przypadkach poronień i martwych urodzeń często pozostawia bardzo wiele do życzenia.
W wysłanych przeze mnie pismach zapytuję o przyczyny i szczegóły aktualnej sytuacji i próbuję ustalić, w jaki sposób można ją poprawić.
Poronienie i utrata chcianej ciąży to jedno z najtrudniejszych doświadczeń w życiu kobiety. Uważne, troskliwe zachowanie ze strony personelu medycznego w tym okresie, może pomóc pacjentce i jej bliskim przejść przez ten trudny czas. Sposób postępowania, komunikacja z kobietą wywiera na nią ogromny wpływ. Nieumiejętne postępowanie podczas rozmów, brak empatii i umiejętności w komunikacji mogą dodatkowo straumatyzować kobietę i wpłynąć negatywnie na jej stan psychiczny.
Najwyższa Izba Kontroli w swym raporcie zwraca uwagę na liczne problemy wynikające, w głównej mierze, z braku przygotowania części personelu medycznego oraz szpitali do opieki nad kobietami w sytuacjach szczególnych, a tym samym braku realizacji i przestrzegania Rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie standardu organizacyjnego opieki okołoporodowej z 2018 r.
Najwyższa Izba Kontroli wskazała, że w skontrolowanych szpitalach wystąpiły problemy z informowaniem pacjentek, które doświadczyły poronienia czy urodzenia martwego dziecka, o możliwości uzyskania dalszej pomocy psychologicznej, miejscach i organizacjach udzielających wsparcia, przysługujących prawach w związku z sytuacją, w której się znalazły, oraz o możliwości pochówku utraconego dziecka.
Jednym z największych problemów pozostaje częsty brak opieki psychologicznej na oddziałach położnictwa i ginekologii o I i II poziomie referencyjności. Mimo że wynikać on może z niedookreślenia w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 22 listopada 2013 w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego wymogu zatrudnienia psychologa na oddziałach położnictwa i ginekologii o I i II poziomie referencyjności (wymóg obowiązuje w szpitalach o III poziomie referencyjności), to opisana sytuacja prawna nie zwalnia świadczeniodawców z obowiązku zapewnienia kobietom pomocy psychologicznej w takich sytuacjach jak poronienie, czy urodzenie dziecka martwego.
Duży problem stanowi także brak empatii podczas rozmów personelu medycznego z kobietą, brak umiejętności komunikacji z osobą w bardzo trudnej, skrajnej sytuacji życiowej. Postawa personelu medycznego często jest nieuprzejma, arogancka, oziębła i ignorująca. Nieumiejętne okazywanie wsparcia przez personel medyczny czasem dodatkowo potęguje i tak trudną sytuację kobiety.
Kontrola NIK wykazała też między innymi konieczność podjęcia przez Ministra Zdrowia – w ramach sprawowania ogólnego nadzoru nad sprawami pozostającymi w jego właściwości – zmiany rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 kwietnia 2020 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania, poprzez wprowadzenie wzoru oświadczenia dla pacjentek, które poroniły lub urodziły martwe dziecko, dokumentującego ich decyzję o skorzystaniu z prawa do pochówku dziecka lub rezygnacji z tego prawa oraz obowiązku dołączania tego oświadczenia do indywidualnej dokumentacji medycznej.
Treść interpelacji wysłanej do Ministra Zdrowia:
Treść interwencji poselskiej wysłanej do dyrekcji szpitali:
